book

சிறுவயதிலிருந்தே, குருநானக் ஆழ்ந்த சிந்தனை மற்றும் ஆன்மீக நபர். பள்ளியில், அவர் இந்து மற்றும் முஸ்லிம் குழந்தைகளுடன் நட்பு கொண்டார். அவர் மிகவும் புத்திசாலி, பெரும்பாலும் வாழ்க்கையின் அர்த்தத்தை சிந்தித்துப் பார்த்தார். இளம் குருவின் கணக்குகள், அவர் தனது கிராமத்திற்கு வெளியே உள்ள காடுகளில் வசிக்கும் வயதான இந்து மற்றும் முஸ்லீம் புனித மனிதர்களுடன் தொடர்ந்து மதத்தைப் பற்றி விவாதிப்பதைக் காணலாம்.

அவருக்கு 13 வயதாக இருந்தபோது, ​​நானக் முதிர்வயதுக்கு செல்லும் ஒரு சம்பிரதாய சடங்கை மேற்கொள்வார் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது. அவரது குடும்பத்தினர் மற்றும் நண்பர்களின் ஏமாற்றத்திற்கு, நானக் பாதிரியாரிடமிருந்து சடங்கு ஊசி மற்றும் நூலை மறுத்துவிட்டார். அதற்கு பதிலாக, அவர் பின்வரும் கவிதையை வாசித்தார்:

''கருணை பருத்தியாகவும், திருப்தி நூலாகவும், கன்டினென்ஸ் முடிச்சாகவும், உண்மை திருப்பமாகவும் இருக்கட்டும். அர்ச்சகரே! உங்களிடம் அத்தகைய நூல் இருந்தால், அதை என்னிடம் கொடுங்கள். அது தேய்ந்து போகாது, அழுக்காகாது, எரிந்து போகாது, தொலைந்து போகாது... அப்படிப்பட்ட நூலை அணிந்து கொண்டு செல்பவர்கள் பாக்கியவான்கள்.