book

''எந்த முகாந்திரமும் இன்றி வாழ்வாதாரம் சிதைக்கப்படும் சூழல் கண்டு வெகுண்டு எழும் ஏசுவடியான், தூரல் மழைக்கு ஓரமாய் ஒதுங்கி நின்ற அந்த 'ஒற்றை மனிதனின்' கடும் கோபத்தை கண்கண்டு எழுதியது போன்ற அதிர்வை ஏற்படுத்துகிறது அந்த சிறுகதை. அதிகார துஷ்பிரயோக கசையடிக்கு பயந்து தாழிட்டு கொள்ளும் மற்றவர்கள் எங்கை. கொட்டும் பனி, கொளுத்தும் வெயில்,  ஊற்றும் மழை, இவைகளுக்கு அஞ்சாமல் போர்முனையில் நின்று தேசம் காத்திட்ட முன்னாள் படை வீரனின் தர்மயுத்த தாண்டவம். மலைப் பேருந்துகளை மறித்து நிற்கும் மனிதப் பாறை அவன். பாலுக்கு அழும் பஸ் குழந்தைக்கு மனைவி மூலம் டீக்கடை பாலை கொடுக்கும் பாந்தம். பாறை அல்ல அவன் பஞ்சுப்பொதி. கடைசியில் கேட்பாரற்று சாலையோரம் சிதைந்து கிடக்கும் ஏசுவடியான் கண்களை  கசியச் செய்யும் கதா பாத்திரம். அடுத்த கதை''